_{تو آفتاب منی با چنین جمال حسین}

_{مرا ببخش که خواندم تو را هلال، حسین}

_{گرفته روی تو را گر چه خون و خاکستر}

_{تو آفتاب وجودی و بی زوال، حسین}

_{سرت به نیزه و قرآن به لب، جلالی نیست}

_{به جز جلال خدا فوق این جلال، حسین}

_{ز شور نغم? قرآنت ای عزیز دلم}

_{ز حال رفتم و باز آمدم به حال، حسین}

_{به راه عشق تو ای تشنه کام، زینب را}

_{سرِ شکسته بود بهترین مدال، حسین}

_{سر شکست? من با سر برید? تو}

_{ز پاره پار? دل دارد اتصال، حسین}

_{قسم به پیکر پامال تو که نگذارم}

_{کنند خون شریف تو پایمال، حسین}

_{یزید اگر به اسارت کشانده اهلت را}

_{کشم حکومت او را به ابتذال، حسین}

_{کنم حرام بر او شهد زندگانی را}

_{که او حرامِ خدا را کند حلال، حسین}

_{ز کودکان ز پا اوفتاده گیرم دست}

_{اگر که سیلیِ دشمن دهد مجال حسین}

_{به هر یکی ز صغیران به گریه می نگرم}

_{تو را ز من طلبد با زبان حال، حسین}

_{زبان حال "مؤید"، غلام تو، این است}

_{من و جدایی از تو بُود محال، حسین}

_{سید رضا موید}