باورت می شد ببینی خواهرت را یک زمان
دست بسته، مو پریشان، مو کنان، مویه کنان؟
باورت می شد ببینی دختر خورشید را
کوچه کوچه در کنار سایه ی نامحرمان؟
نه لبی مانده برای تو نه جای سالمی
من که گفتم این همه بالای نی قرآن نخوان
چه عجب ! طشتی برای این سرت آورده اند
ای سر منزل به منزل! ای سر یحیی نشان !
تا همین که چشم تو افتاده بر چشمان ما
چشم ما افتاده بر لبهای زیر خیزران
ای تمامی غرور من فدای غیرتت
لطف کن این مرد شامی را از این مجلس بران
این قدر قرآن مخوان این چوب ها نامحرمند
شب بیا ویرانه هرچه خواستی قرآن بخوان
علی اکبر لطیفیانباور نمی کنم سفر بی تو را حسین
بی تو کشیده شد حرمت تا کجا ؟ حسین
فرماندهی ارتش غم دیدگان، منم
فرمانروای ارتش بر نیزه ها : حسین
با دست بسته رفته به میدان حفظ دین
عباس گونه ، بانوی کرب و بلا حسین
هرگز حریف صبر خداوندیم نشد
در شام و کوفه ، سنگ و غم و ناسزا حسین
گاهی به روی نیزه و گاهی به زیر چوب
لب های تو شده هدف بی حیا حسین
با خطبه های حیدریم نهضتت گرفت
حتی درون کاخ پر از فتنه پا ، حسین
مأمور صبر و گریه ی بر روضه ات شدم
با هر نفس برای تو گیرم عزا حسین
اشکم میان روضه ی تو می چکد ولی
چشمم به راه منتقم نینوا حسین
حسین ایمانی