خداوندا!اگر در کار تو چون و چرا کردم ، خطا کردم

وگر در نا امیدی ، تکیه جز بر کبریا کردم ، خطا کردم

اگر جز بر تو، دل بستم به لذت های این دنیا، حلالم کن

وگر دل را به عشق نازنینان مبتلا کردم، خطا کردم

اگر اسمی به جز اسم تو آمدبر زبانم ، من پشیمانم

وگر در نیک روزی ، غفلت از شکر و دعا کردم ، خطا کردم

اگر لغزیده گاهی ذره ای پایم ، ببخشایم

وگر از فرش زیرم اندکی پا را فرا کردم، خطا کردم

من آن روزی که گفتم عشق را دیدم ، نفهمیدم

که عشق اول و آخر تویی عشق آفرینا، من خطا کردم

سرکار خانم باقری

ما در این جهان به منزله مهمان هستیم، ما را به کار صاحبخانه چه کار.

ما فقط باید بدانیم چه باید بکنیم و چه نکنیم.

اگر انسان تکالیفاتش را رعایت کند از فرشته بالاتر است و دیگر غصه نباید بخورد.

بنده است و بنده هیچ از خود رای ندارد تا خودسرانه کار بکند وگرنه چه بسا به ضررش تمام شود.

آیت الله بهجت

از نبی مکرم (ص) روایت شده ، همانا آنحضرت فرمود

که برای برادرم علی فضیلتهای بیشماریست . هر کس یکی از آنها را نقل کند و اقرار به آن فضیلت داشته باشد خداوند گناهان گذشته و آینده او را بیامرزد و هر کس فضیلتی از او را بنویسد تا آنگاه که نوشته باقی باشد فرشتگان برایش طلب آمرزش می کنندو هر کس فضیلتی از آنها را گوش دهد خداوند گناهانی را که بوسیله گوش انجام داده بیامرزد و هر کس به فضیلتی از فضایل او نگاه کند گناهانی که بوسیله چشم انجام داده است آمرزیده شود.

و نیز رسولخدا فرمود که دوستی علی عبادت است خدا ایمان بنده ای را نمی پذیرد مگر بوسیله دوستی علی و دوری از دشمنان او . رسول الله (ص) فرمود اگر درختان قلم و دریاها مرکب و جنیان حسابگر و آدمیان کاغذ نمی توانند فضایل علی ابن ابیطالب (ع) را بشمارند.

فضایل امیر المومنین علی ابن ابیطالب(ع)

ایشان پرورش یافته و تربیت شده در ایمان است و آلوده به آلودگی زمان جاهلیت نشده است. دوستیش بر همه کس واجب است  زیرا که ذوالقربی و از نزدیکان پیامبر و هاشمی است و جای شک و تردید نیست که نسب و نزدیکی به پیامبر خود فضیلتی بزرگ است .

دوست ترین مردم به سوی خدا تعالی است و بعضی از فضایل انحضرت فضیلت مباهله است.

همانا فرزندانش امامان و پیشوایان معصومی هستند که خدا طاعتشان را بر تمام بندگان واجب کرده است و خدا آلودگی را از آنان زدوده است و ایشان را پاک و پاکیزه قرار داده است .

اولی آنان امام معصوم ابو محمد حسن ابن علی پاکدامن و آخر ایشان امام قائم (ع) است.ایشان همانا نیرومند و شجاع و شمشیر خدا و برطرف کننده غمها از چهره رسولخدابودند...

ترجمه ارشاد القلوب دیلمی    

تا دل آشفته ام ،شیفته روی توست

هر طرفی رو کنم، روی دلم سوی توست

به گرد بیت الحرم، طواف بر من حرام

ای صنم خوش خرام، کعبه من سوی توست

دل ندهم از قصور ، به صحبت حسن حور

بهشت اهل حضور، صحبت دل جوی توست

سوز و گداز جهان، از غم و غمازی ات

راز و نیاز همه، در خم ابروی توست

شیخ محمد حسین غروی

معروف به کمپانی

آرزوی زینبه با هزار غم و محن

که تو روز تشییع بشه بدن امام حسن

ای خدا تو مدینه غصه بی اندازه شد

بین اشک و آه بدن تشییع جنازه شد

عده ای مغیره خو تا که از راه اومدند

به جا آوردن گل، بدن رو با تیر زدن

از کفن خون می چکید قاسمش نگاه  می کرد

با چشمای پر ز خون عمو رو نگاه می کرد

جای شکرش باقیه زینب علی ندید

همه ماجرا رو گوشه خونه شنید

اما توی کربلا هر چی که شنیده بود

دید میون قتلگاه هر چی که ندیده بود

یکی با خنجر کین یکی شمشیر می زنه

یکی با نیزه و سنگ یکی با تیر می زنه

زنده‏ی جاوید کیست؟ کشته‏ی شمشیر دوست  
کآب حیات قلوب در دم شمشیر اوست‏ 

گر بشکافی هنوز خاک شهیدان عشق
آید از آن کشتگان زمزمه دوست دوست‏

آنکه هلاکش نمود ساعد سیمین یار
باز به آن ساعدش کشته شدن آرزوست‏

بنده یزدان شناس مرگ و حیاتش یکی است
زآنکه به نور خداش پرورش طبع و خوست‏

عاشق دیدار دوست اوست که همچون حسین
زردی رخسار او سرخ ز خون گلوست‏

دوست به شمشیر اگر پاره کند پیکرش
منت شمشیر دوست بر بدنش مو به موست

‏ای که مأیوس از همه سوئی به سوی عشق رو کن
قبله‏ی دلهاست این دل هر چه خواهی آرزو کن‏

تا دلی آتش نگیرد حرف جان سوزی نگوید
حال ما خواهی اگر از گفته‏ی ما جستجو کن‏

زردروئی در میان گل رخان سخت است بر من
روی زردم را بخون ای دیده کابی شستشو کن‏

چرخ کج‏رو نیست کج بینی تو ای دور از حقیقت
گر همه کس را نکو خواهی برو خود را نکو کن‏

جز خیال دوست من چیزی نشاط آور ندیدم
هر زمان افسرده دل گشتی «نظاما» یاد او کن‏